Ziekmelden bij de werkgever; wanneer en hoe

Een werknemer zal zich moeten ziekmelden om een beroep te kunnen doen op loon gedurende de periode dat hij door ziekte zijn werk niet kan verrichten. Hoe hij zich moet ziekmelden, wanneer, bij wie en met welke mededeling is meestal vastgelegd in de controlevoorschriften. Ook andere reglementen, regelingen en zelfs mondelinge afspraken kunnen voor alle werknemers gelden of voor de specifieke werknemer van toepassing zijn. Er is geen wettelijke bepaling waarin geregeld is hoe en wanneer een ziekmelding moet worden gedaan.

De ziekmelding is natuurlijk nodig om de voortgang van het werk te waarborgen. De werkgever moet voor vervanging kunnen zorg dragen, afspraken moeten misschien worden afgezegd en plannen gewijzigd. Daarnaast dient de ziekmelding voor de werkgever om het recht op loon te bepalen.

Daartoe wordt de werknemer bijvoorbeeld gecontroleerd en dient de arbeidsongeschiktheid vastgesteld te worden door de bedrijfsarts.

Bij goed werknemerschap hoort dat de werknemer rekening houdt met de belangen van de werkgever. Van hem wordt gevraagd dat hij adequaat reageert wanneer hij arbeidsongeschikt is of aan ziet komen dat hij arbeidsongeschikt wordt.

Na de ziekmelding volgt, vaak na enige dagen, een ziekmelding bij de arbodienst, afhankelijk van de afspraken van de werkgever met die arbodienst. Ook dit is niet met wettelijke regelgeving geregeld. Dat blijkt ook uit de toelichting op de regeling procesgang eerste en tweede ziektejaar waarin staat;

Het is van belang dat de werkgever de ziekmelding zo snel mogelijk aan de arbodienst doorgeeft. In het algemeen zal van een tijdige melding kunnen worden gesproken indien de melding uiterlijk binnen één week na het ontstaan van ziekte van de werknemer is gedaan. In de regeling is ervan afgezien een precieze dag voor de melding voor te schrijven. De reden hiervan is dat aan de werkgever de mogelijkheid moet worden geboden om bij het doen van ziekmeldingen aan te sluiten bij de voorschriften die particuliere verzekeraars op dit punt hanteren. De meeste verzekeraars bepalen dat uiterlijk de vierde dag van ziekte gemeld moet worden, een enkeling hanteert een termijn van vijf of zes dagen. Door op dit punt aan te sluiten bij voorschriften van verzekeraars worden extra administratieve lasten van werkgevers zoveel mogelijk voorkomen

Er is nogal wat jurisprudentie over het ontbreken van of te late ziekmeldingen. Uit die jurisprudentie blijkt dat wanneer een werknemer psychische klachten heeft en de arbeidsongeschiktheid niet ter discussie staat, het de werknemer niet altijd aangerekend wordt dat hij zonder ziekmelding niet op het werk verschijnt, zeker als de werkgever op de hoogte is van de psychische nood van de werknemer. Dat is echter geen wetmatigheid. Een werknemer die zich na een conflict met de werkgever en ziekmelding voor die werkgever onbereikbaar had gemaakt kwam daar niet mee weg bij de rechter die van de werkgever accepteerde dat hij de werknemer niet ziek meldde bij de arbodienst voordat hij de werknemer gesproken had, hetgeen niet was gelukt.

Als de werkgever een ziekmelding niet accepteert, zoals wel vaker in conflictsituaties gebeurt, en de werknemer verschijnt niet op zijn werk, zou de werkgever loon kunnen weigeren. De werknemer kan dan aan het werk gaan of een loonvordering indienen. Daarvoor heeft hij een Deskundigenoordeel nodig van het UWV, ziehet hoofdstuk Deskundigenoordeel. Dat oordeel wordt meestal voorafgegaan door een oordeel van de bedrijfsarts. De meeste werkgevers durven dat oordeel niet zelf aan, ze zijn immers geen arts. Als de werknemer echter weigert mee te werken of onbereikbaar blijft, is het niet onmogelijk om de ziekmelding niet te accepteren zo lijkt het.

Jurisprudentie op deze site

Controle op arbeidsongeschiktheid; een greep uit de jurisprudentie