Genezing vertragen of belemmeren; loon?

Artikel 7:629 lid 3 sub b;

De werknemer heeft het in lid 1 bedoelde recht (op loon) niet voor de tijd, gedurende welke door zijn toedoen zijn genezing wordt belemmerd of vertraagd.

Daaronder kan worden verstaan;

·       niet naar de dokter gaan terwijl daartoe wel een noodzaak bestaat,

·       het niet op tijd naar de dokter gaan,

·       zich alleen verlaten op niet gekwalificeerde behandelaars,

·       de voorschriften van behandelaars niet opvolgen,

·       gedrag dat de genezing schaad,

• een operatie/behandeling weigeren terwijl er geen alternatieve behandeling is die uitzicht geeft op genezing,
• anders,

Een werknemer heeft recht op;

• een vrije artsenkeuze,
• integriteit van het menselijk lichaam,
• privacy.

Hij mag een onderzoek om de beste behandelmethode weigeren zolang hij met zijn eigen keuzes maar niet zijn behandeling vertraagt. Het zal niet eenvoudig zijn aan te tonen dat een werknemer zijn genezing vertraagt. Als een werknemer zich aan behandeling onttrekt valt die misschien nog wel te bewijzen, is hij afwachtend en wijst hij behandelingen af, maar blijft hij in behandeling bij adequate behandelaars, dan is het nauwelijks aan te tonen dat hij zijn genezing vertraagt, zeker niet nu in de gezondheidszorg de wachtlijsten een groot deel van het behandeltempo bepalen.

Nog moeilijker wordt het om te bepalen hoe lang de werknemer de genezing vertraagt, of heeft vertraagd, want alleen over die periode kan loon geweigerd worden. Hoeveel sneller werkhervatting zou zijn gerealiseerd of zal worden gerealiseerd is nauwelijks vast te stellen.

Nu het mogelijk is via wachtlijstbemiddeling de behandelingen die nodig zijn te vervroegen en werkgevers ontdekken dat het de moeite waard is bepaalde behandelingen zonder wachtlijst in de particuliere gezondheidszorg in te kopen, kun je je afvragen in hoeverre een werknemer daaraan mee moet werken, en wat er gebeurt als hij dat zonder goede reden weigert en hij daardoor drie maanden op een behandeling moet wachten.

Mocht de werkgever menen dat de werknemer met zijn keuzes de genezing en daarmee de werkhervatting vertraagt, dan ligt op de werkgever een zware stel- en bewijsplicht. Er zijn velen mitsen en maren, en niet zo heel veel jurisprudentie. De werkgever mag nu eenmaal niet ingrijpen in de lichamelijke integriteit en/of het privéleven van zijn werknemer. Toch kan ik me iets voorstellen bij een weigering van loon bij een werknemer met bij de werkgever al bekende en ook door artsen behandelde rugklachten, die na een skivakantie of een reis met het vliegtuig van 36 uur, vanwege diezelfde rugklachten niet meer op het werk komt, of na een zaterdag bijklussen maandag ziek thuis blijft. Ook de keuze voor een gebedsgenezer in plaats van een reguliere behandelaar zou wanneer het de genezing vertraagt of belemmert misschien nog wel een kans van slagen hebben. Probleem is vaak de bewijsvoering van de vertraging, de duur van de vertraging en niet in het minst het maken van de juiste juridische keuzes. Het zal een weloverwogen aanpak vergen die uitstijgt boven irritaties en beschuldigingen van het moment.

Jurisprudentie op deze site

Geen loon; een greep uit de jurisprudentie