Geen re-integratieplicht zonder arbeidsmogelijkheden

Geen re-integratie-inspanningen worden vereist indien er geen arbeidsmogelijkheden zijn.

Van werkgever en werknemer worden geen re-integratie-inspanningen meer verlangd wanneer de werknemer geen mogelijkheden meer heeft tot het verrichten van arbeid in het eigen bedrijf of bij een andere werkgever. Wel beoordeelt het UWV in die situatie of in redelijkheid tot dit oordeel over het ontbreken van arbeidsmogelijkheden kon worden gekomen.

Mocht de bevoegde arbodienst of bedrijfsarts in de probleemanalyse aangeven dat er geen re-

integratie-inspanningen aan de orde zijn, in verband met de blijvende afwezigheid van arbeidsmogelijkheden, moet dit zorgvuldig worden onderbouwd. En wel in die mate dat zowel voor werkgever als voor werknemer voldoende aannemelijk is gemaakt dat re-integratie-inspanningen zinloos zijn. Zijn werkgever of werknemer nog niet van de plausibiliteit van het oordeel van arbodienst of bedrijfsarts overtuigd, zal de werkgever net zolang door moeten vragen tot dat wel het geval is.

Het blijkt een lastig onderwerp. Niet snel wordt door het UWV nog aangenomen dat iemand geen arbeidsmogelijkheden heeft. De invoering van de WIA en IVA met de dubbele toets heeft de beoordeling van mensen met ernstige beperkingen tot een zeer kritische gemaakt. Een terughoudende opstelling van een werkgever wanneer er nauwelijks mogelijkheden zijn, wordt niet snel door het UWV en rechters geaccepteerd. Als echter zorgvuldig met de situatie omgegaan wordt en de mogelijkheden worden onderzocht en blijken op niets uit te lopen, dan zal de werkgever weinig verweten worden. Rechters zijn over het algemeen wel gevoelig voor een goede argumentatie, zo blijkt uit de jurisprudentie over loonsancties waar het zeker niet zo is dat de werkgever altijd aan het kortste einde trekt. Zo citeer ik uit een uispraak dat er een reële, groter dan hypothetische, kans op daadwerkelijke re-integratie moet bestaan.

Jurisprudentie

Re-integratie plicht; een greep uit de jurisprudentie