Deze website wordt niet meer bijgewerkt.
Ik blijf echter schrijven over arbeidsongeschiktheid.
Op www.maok.nl kunt u mijn nieuwe artikelen vinden
 
 
Zoeken naar
 
 
 

Prognose van de beperkingen


In de toelichting op de regeling procesgang eerste en tweede ziektejaar is terug te vinden dat er van een bedrijfsarts een prognose wordt verwacht;

In beginsel zal de probleemanalyse bevatten:

  • Een beschrijving van gegevens die van belang zijn voor herstel, werkhervatting en re-integratie. Het gaat dan om de volgende gegevens;
  • een beschrijving van de aard van de klachten, voor zover mogelijk de diagnose, de behandeling en de prognose,
  • voorts wordt beschreven welke beperkingen hieruit voortvloeien,
  • ......

 

....Met andere woorden, de probleemanalyse is multifactorieel.

Beoordeling van deze gegevens

  • Wat is de verwachting ten aanzien van herstel,
  • werkhervatting en re-integratie zonder nadere interventie?
  • .....,

zie de letterlijke tekst of Regeling Procesgang eerste en tweede ziektejaar, snel-zoek-versie

 

Behandelend artsen gaan het geven van een prognose aan hun patiënten vaak uit de weg. Ze maken plannen voor behandelingen en zetten in op verbetering van de situatie. Daarbij komen wel de verwachtingen voorbij wat betreft de behandeling, maar die bieden geen garantie voor de toekomst. Bij ziekten met beperkingen die langzaam in ernst toenemen richten zij zich niet op verbetering maar op stilstand, of vertraging van de verslechtering. 

 

Voor bedrijfsartsen en verzekeringsartsen ligt het geven van een diagnose besloten in hun opdracht. Aan hen wordt regelmatig een prognose gevraagd over;

  • de belastbaarheid op korte en langere termijn vanwege het in gang zetten van een haalbare re-integratie, is het eigen werk –op termijn- weer passend of is er ander werk uiteindelijk bereikbaar,
  • de belastbaarheid in het geval een werknemer zich niet optimaal heeft ingespannen voor genezing en re-integratie, bijvoorbeeld door af te zien van een adequate behandeling.

Het geven van een prognose is vaak een riskante zaak, bijvoorbeeld omdat;

  • het ziektebeeld onvoorspelbaar is,
  • de snelheid waarin een ziektebeeld zich in positieve of negatieve zin ontwikkelt onvoorspelbaar is,
  • het herstelgedrag van de werknemer een rol speelt,
  • de werknemer zich erop vast kan gaan pinnen,
  • de werkgever er te snel consequenties aan verbindt,
  • de consequenties voor de werknemer niet acceptabel zijn, of nog niet,
  • etc.

Hoe moeilijk ook, de bedrijfsarts is toch de aangewezen persoon om een prognose te geven. Hier is goed overleg met de arbeidsdeskundige vaak onontbeerlijk.

 

Het dilemma van het mogelijke herstel kan ver gaan. Bijvoorbeeld een prognose geven van een behandeling die de werknemer niet heeft ondergaan en ook niet zal ondergaan. In onderstaande uitspraak waarin het UWV aannam dat de belastbaarheid van een werknemer met bepaalde medicatie en structuur zou toenemen, komt het dilemma aan de orde, nummer LJN BL9928;

Bezwaarverzekeringsarts acht blijkens het hiervoor geciteerde rapport herstel niet uitgesloten, omdat medicatie en structuur tot verbetering van de beperkingen kunnen leiden. In de rapporten van .. herhaalt deze bezwaarverzekeringsarts deze stelling name. In laatstgenoemd rapport voegt deze bezwaarverzekeringsarts daar nog aan toe dat wanneer medicatie en structuur op termijn geen effect sorteren, dat niet afdoet aan de legitimiteit van de overwegingen om op de datum in geding geen blijvende arbeidsongeschiktheid aan te nemen.

De Raad is van oordeel dat met de enkele verwijzing naar verbetermogelijkheden door het bieden van medicatie en structuur volstrekt onvoldoende concreet en toereikend is gemotiveerd dat er op termijn voor werknemer een meer dan geringe kans op herstel bestaat. De Raad acht daarbij van belang dat de (bezwaar)verzekeringsartsen herstel in de eerste twee ter beoordeling voorliggende jaren nog niet mogelijk achtten. Onvoldoende duidelijk is gemaakt welke concrete resultaten, in termen van verbetering van de belastbaarheid, er met de behandeling voor werknemer kunnen worden bereikt.

 

Nu is het natuurlijk zo dat de  rechtbank hier vraagt om een goede onderbouwing. Daarbij speelde de voorgeschiedenis een rol van betekenis. Omgekeerd, met een consistent verhaal met goede onderbouwing van de prognose bij bepaalde behandelingen zal de rechter niet afwijzend hoeven te zijn bij een prognose over ziektebeeld, behandeling en beperkingen voor de toekomst, ook niet als die met mitsen en maren omgeven is.

 

Behalve de onderbouwing van de prognose is het mogelijk het oordeel van de werknemer daarin te betrekken. Als de werknemer zich er in kan vinden is het goed dat vast te leggen. Bezwaren van de werknemer zullen gemotiveerd weerlegd moeten worden, hoe eerder dat in het proces gebeurt, hoe makkelijker het is tot een goede motivatie te komen.

 

Omdat een bedrijfsarts in het kader van zijn re-integratie taak er dus niet omheen kan zijn verwachtingen over de toekomst uit te spreken, doch vanuit zijn medische achtergrond weinig zekerheden kan geven, kan hij niets anders doen dan;

  • de prognose uitdrukkelijk beperken tot het doel waarvoor die is gegeven,
  • de prognose goed te motiveren,
  • die met de werknemer bespreken,
  • indien mogelijk, het oordeel met de werknemer en zijn behandelaar af te stemmen,
  • en dit alles goed te documenteren,
  • onder vermelding van alle mitsen en maren.

 

Prognose van wat?

Bij een prognose gaat het om een oordeel over de beperkingen of beter eigenlijk de functionele mogelijkheden zo blijkt uit de uitspraak met nummer LJN BL5497

Dat de neurochirurg geen mogelijkheden zag voor chirurgische therapie en werknemer heeft doorverwezen naar een pijnteam, betekent volgens de rechtbank niet dat er, zoals werknemer meent, geen behandelmogelijkheden meer zijn. Weliswaar kan van een pijnbehandeling geen verbetering in medischopzicht worden verwacht, maar dat is, gelet op het feit dat het hier gaat om de prognosevan de arbeidsbeperkingen, niet relevant aldus de rechtbank. Pijnbestrijding zou kunnen leiden tot een toename van de functionele mogelijkheden en dat is, waar het bij de vraag naar de duurzaamheid van de arbeidsbeperkingen, om gaat.

 

Niet medische argumenten, de rechter kijkt mee

Bij een gebroken arm is een motivering op medische gronden van volledig herstel van de functionele mogelijkheden overzichtelijk. Dat ligt anders bij een alcoholverslaving. Kun je van ex-alcohol verslaafde zeggen dat, wanneer hij geruime tijd nuchter is gebleven, zijn functionele mogelijkheden als vanouds zijn? Maakt het beroep van de ex-verslaafde een verschil? De rechter heeft in de uitspraak met nummer LJN BK0371 geoordeeld over ontslag van een piloot met een alcoholverslaving waarbij de prognose van het resultaat van de behandeling door de bedrijfsarts goed werd geacht. De rechter heeft ook meewogen dat de werknemer voor de eerste keer in de fout ging in 28 jaar, zich direct heeft laten behandelen en niemand in gevaar had gebracht. Omdat het om een piloot ging kun je je afvragen bij wie de verantwoordelijkheid voor de uiteindelijke hersteld verklaring ligt. Ik weet zeker dat er bedrijfsartsen zijn die de beslissing niet voor hun rekening willen nemen en terugschuiven naar de werkgever. In de zaak van de piloot ging de werkgever over op ontslag, hetgeen door de rechter ongedaan werd gemaakt. Daarna lag de zaak toch weer op het bord van de bedrijfsarts.

 

Prognose voor het recht op WIA uitkering

Het geven van een prognose over beperkingen komt voor bij de uitvoering van de WIA. Bij de beoordeling van eventuele IVA rechten ligt de vraag voor of de beperkingen of zo je wil niet-benutbare-mogelijkheden duurzaam zijn. Dit onderwerp komt aan de orde bij Volledig duurzaam.

 

Prognose, de medisch beoordeling

Hoe een bedrijfsarts  tot zijn prognose dient te komen kan ik niet beoordelen. In de juridische literatuur is het probleem van een beoordeling met terugwerkende kracht wel aan de orde geweest, maar de prognose niet. Ook in richtlijnen en regelgeving komt ik de wijze waarop een prognose tot stand moet komen nauwelijks tegen. Met de komst van de WIA en het oordeel over de duurzaamheid van de beperkingen komt het onderwerp langzaam in de belangstelling. Daar gaat het dan toch vaak om de groep zieke werknemers met dusdanige beperkingen dat ze 80-100% arbeidsongeschikt (menen) te zijn. Dat is een andere doelgroep dan de bouwvakker met moeilijk te duiden knieklachten waarvan het de vraag is of hij straks kan terugkeren naar zijn eigen werk, dan wel met spoed met omscholing moet starten.

 

Op deze site is een vragenlijst gemaakt over dit onderwerp, zie Prognose, de vragenlijst

 

Mogelijk zijn er allerhande nota's en richtlijnen onder bedrijfsartsen in gebruik. Ik ben geen arts en kan het werkveld van de bedrijfsarts niet geheel obverzien. (Visies, notities, alles is welkom en kan worden toegevoegd op deze site als het voor andere gebruikers ook bruikbaar is)


Wet- en regelgeving
Meer...

Literatuur;
TRA 2009, 65
Wie bepaald of een werknemer ziek is (als de werknemer dat zelf niet vindt)?
door; Mevrouw Chabon en de heer Heida
TRA

Meer...

Jurisprudentie op deze site;
Minder...

Jurisprudentie op Rechtspraak.nl, LJN
Minder...



 
   
EINDE IN INIT_NORMAL()