Opbouw vakantiedagen bij gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid, oude regels

Wettelijk bepaald;  zie Opbouw vakantiedagen bij arbeidsongeschiktheid; de regels

De werknemer;

• die de bedongen arbeid slechts voor een gedeelte van de overeengekomen arbeidsduur niet verricht
• wegens ziekte,
• verwerft slechts aanspraak op vakantie die een
• evenredig gedeelte bedraagt van datgene waarop hij recht zou hebben gehad
• als hij gedurende de volledige arbeidsduur arbeid zou hebben verricht,
• ongeacht of over de ziekte-uren recht op loon bestaat,
• dit lijkt ook te gelden bij het verrichten van passende arbeid in deeltijd

Werkt een werknemer slechts in deeltijd, dan is er ook maar recht op vakantieopbouw gedurende die gewerkte uren. Neemt hij uren op, dan doet hij dat ook alleen over de gewerkte uren. Dit lijkt logisch en komt veelal redelijk uit. Dat is echter niet altijd het geval. Als het moment van een hersteld verklaring komt vlak voor een vakantie periode bijvoorbeeld en de op te nemen dagen volledig zijn en de opgebouwde dagen slechts in deeltijd. Het is de bedoeling van de wetgever dat de werkgever dat als goed werkgever oplost.

Van deze regeling mag niet in negatieve zin worden afgeweken indien het gaat om het minimum van vakantie uren van 4 maal de urenomvang per week, voor een voltijdwerker 20 dagen. In positieve zin mag bij overeenkomst, ook bij CAO, wel worden afgeweken.

In de wet is ongelukkigerwijs de bedongen arbeid het onderwerp, bij gedeeltelijke werkhervatting een wat vreemde keuze. De kantonrechter in Utrecht heeft geoordeeld dat deze regeling ook van toepassing is als de werknemer niet de bedongen maar passende arbeid verricht. Dat is een goede oplossing, doch er gaan geluiden op dat de redenering van de kantonrechter juridisch niet houdbaar is.

Dit is zoals het nu is geregeld. Deze regeling kan het recht op het minimum aan vakantiedagen aantasten en is volgens een arrest van het Hof van Justitie in strijd met de Richtlijn 2003/88/EG. Toepassing van die 6 maandentermijn zou dus strijd opleveren met het Europese recht. Dat betekent dat de wetgever het artikel zal moeten aanpassen, zo is te lezen in de literatuur die naar aanleiding van de uitspraak verschijnt. Een werknemer  kan geen rechtstreeks beroep doen op de Europese Richtlijn en is afhankelijk van de vraag wat de rechter zal doen als hij het aan hem voorlegt. De kans bestaat dat de rechter, die hier niet aan het BW voorbij mag gaan dan slechts via een reeks redeneringen, de bovengenoemde regels gewoon blijft toepassen. Er zijn echter ook rechters die dat wel zullen doen.

Het hof in Amsterdam heeft in een arrest (zie kader) al het volgende aangegeven;

Het hof acht onder deze omstandigheden een richtlijnconforme interpretatie niet mogelijk omdat dit zou resulteren in een uitleg contra legem. Hiertoe is de nationale rechter ingevolge rechtspraak van het HvJ EG ook niet gehouden. Het is dan aan de wetgever om zijn regelgeving op dit punt in overeenstemming met de richtlijn te brengen.

Wetgeving en meer uitspraken zullen uitkomst moeten bieden. Er zijn ondertussen wel uitspraken van kantonrechters, zie onderaan dit artikel. Op basis daarvan kan een juridische discussie worden gevoerd. 

Nu zijn er ook andere opties om het opstapelen van het recht op vakantiedagen te voorkomen. Het is niet onmogelijk dat een zieke werknemer vakantie opneemt.Hierbij verwijs ik naar Opnemen en verjaren van vakantiedagen, stuwmeerwaarin dat onderwerp behandeld wordt.

Jurisprudentie op deze site

Vakantiedagen, een greep uit de jurisprudentie

Europese jurisprudentie

Hof van Justitie EG 10-9-09

C-277/08

Hof van Justitie EG 20-1-09

C-350/06 en C520/06