Arbeidsongeschikt; de definitie

Een werknemer;

• die in loondienst werkt en
• verhinderd is de bedongen arbeid,
• wegens ongeschiktheid ten gevolge van ziekte, bevalling of zwangerschap,
• te verrichten,

is arbeidsongeschikt, 

artikel 7:  629 BW.

Deze definiëring wijkt af van het arbeidsongeschiktheid begrip in de ZW, WAO en WIA. Ter vergelijking;

In de ZW gaat het om;

• ongeschiktheid tot het verrichten van zijn arbeid,
• als rechtstreeks en objectief medisch vast te stellen gevolg,
• van ziekte,

artikel 19 ZW.

In de WIA is er sprake van (al dan niet duurzame) arbeidsongeschiktheid als;

• als rechtstreeks en objectief medisch vast te stellen gevolg,
• van ziekte, gebrek,zwangerschap of bevalling,
• de verzekerde slechts in staat is,
• met arbeid … % te verdienen van het maatmaninkomen,

artikel 4 en 5 WIA.

Het begrip duurzaam is nog verder gedefinieerd.

In de WAO is de definiëring nog weer anders;

arbeidsongeschikt, geheel of gedeeltelijk is;

• hij die als rechtstreeks en objectief medisch vast te stellen gevolg,
•  van ziekte, gebreken, zwangerschap of bevalling,
• geheel of gedeeltelijk niet in staat is om met arbeid te verdienen,
• hetgeen gezonde personen,
• met soortgelijke opleiding en ervaring,
• ter plaatse waar hij arbeid verricht of het laatst heeft verricht, of in de omgeving daarvan,
• met arbeid gewoonlijk verdienen,

artikel 18 WAO.

Grof gezegd is een werknemer met een dienstverband de eerste 104 weken na uitval arbeidsongeschikt als hij door ziekte zijn werk niet meer kan doen. Kan hij nog een deel van zijn werk doen, of doet hij ander passend werk, dan blijft hij arbeidsongeschikt. Hij doet die werkzaamheden dan op grond van de re-integratie verplichtingen die werkgever en werknemer bij wet zijn opgelegd, boek 7: 660a en 658a BW.

Zie ook het hoofdstuk over Re-integratie

Vaak wordt, ook door bedrijfsartsen, gesproken over gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid als een werknemer werk gaat doen dat wat betreft uren of loonwaarde afwijkt van het eigen werk. Dat is echter onjuist. In de terminologie van het Burgerlijk Wetboek bestaat de term gedeeltelijk arbeidsongeschikt niet. De werknemer kan alleen geschikt of ongeschikt zijn voor de bedongen arbeid.

De ZW, WAO en WIA spreekt over een rechtstreeks, objectief medisch vast te stellen gevolg van ziekte. Het BW doet dat niet. Voor die wijziging is geen verklaring te vinden. Het verschil lijkt echter nergens een punt van geschil te zijn geweest. Uit de wetgeschiedenis valt op te maken dat het niet de bedoeling is geweest het arbeidsongeschiktheidsbegrip in het BW ten opzichte van de ZW te wijzigen. In de Beleidsregels Beoordelingskader Poortwachter zie UWV beleidsregels beoordelingskader poortwachter, Snel-zoek-versie  staat in hoofdstuk 7.3 dat door de bedrijfsartsen ook de richtlijnen van de verzekeringsarts toegepast dienen te worden. In de richtlijn MAOC, medisch arbeidsongeschiktheidscriterium, dat ook bij die richtlijnen hoort, is het begrip ziekte uitgebreid besproken. Zie de snel zoek versie van de Richtlijn medisch Arbeidsongeschiktheidscriterium (MAOC) of de letterlijke tekst.

De vraag of er sprake is van ziekte speelt met name een rol wanneer de klachten en of ervaren beperkingen van een werknemer moeilijk als ziekte te duiden of objectiveren zijn of wanneer er sprake is van een andere oorzaak van arbeidsongeschiktheid dan ziekte zoals een conflict met de werkgever of privéomstandigheden. Deze aspecten worden in aparte artikelen verder toegelicht, zie de andere artikelen onder het hoofdstuk Ziek