Vaststellen of een werknemer kan werken; hoe?

De bedrijfsarts dient een goed beeld te hebben van het werk dat de werknemer doet. Hij vraagt aan de werknemer het werk te beschrijven. Hij is vaak bekend met de werkgever, het werk en de belasting van het werk. Een vaste bedrijfsarts heeft in veel gevallen wel eens een bezoek gebracht aan de werkplek. Als dat niet het geval is kan hij een onderzoek instellen, gegevens opvragen, met de werkgever overleggen, etc. Hij vergelijkt die gegevens met de door hem vastgestelde beperkingen en geeft een oordeel over de passendheid van het werk en de werkhervatting.

Heeft hij onvoldoende zicht op de situatie of heeft hij onvoldoende kennis om een oordeel te kunnen geven, dan kan hij adviseren een arbeidsdeskundige in te schakelen die op basis van de door hem te verstrekken gegevens over de belastbaarheid het werk zal onderzoeken en beoordelen of het werk passend is. Een dergelijk onderzoek wordt, wanneer het oordeel is dat het werk niet passend is, gevolgd

door een onderzoek naar de mogelijkheid de werkplek aan te passen. Als dat niet mogelijk is zal worden bezien of de werkgever ander passend werk beschikbaar heeft. Hoe dat in zijn werk gaat is geregeld in artikel 658a BW, zie ook de Wet Verbetering Poortwachter. De gang van zaken komt elders aan bod, zie Re-integratie; arbeidskundige beoordeling of Re-integratie; de stappen.

Of en wanneer een arbeidsdeskundige in de beoordeling wordt betrokken hangt niet alleen af van de bedrijfsarts maar ook van de werkgever. Soms hoort een arbeidskundige onderzoek bij de diensten die werkgever en arbodienst overeen gekomen zijn. Meestal moet de werkgever voor het inhuren van een arbeidsdeskundige bij zijn arbodienst apart betalen. Hij kan ook elders de expertise inkopen die hij nodig heeft om tot een adequate re-integratie te komen. Soms staat in het contract dat de arbodienst de beoordeling doet voor de geschiktheid van het werk. Het arbeidskundig onderzoek, indien noodzakelijk, valt dan binnen het contract. Soms mag de werkgever van de bedrijfsarts verwachten dat die zelf een oordeel geeft. Iedere situatie is anders, het is goed te bezien wat de werkgever en arbodienst elkaar verschuldigd zijn. Deze financiële afweging speelt bij de keuze om wel of geen arbeidsdeskundige inschakelen een rol. Indien een werkgever tegen het advies van de arbodienst in geen arbeidsdeskundige inschakelt en hierdoor de re-integratie wordt vertraagd of belemmert, kan hij bij het beoordelen van de re-integratie inspanningen door het UWV een sanctie opgelegd krijgen. Als het resultaat van de inspanningen van de werkgever echter tot optimale resultaten heeft geleid, zal hem het ontbreken van een arbeidskundig onderzoek niet zo snel worden tegengeworpen.

Binnen de rolverdeling tussen de bedrijfsarts en arbeidsdeskundige is het aan de bedrijfsarts de beperkingen vast te stellen zoals in de vraag; Beperkingen vastleggen, is aangegeven en aan de arbeidsdeskundige om te bezien of met die beperkingen het werk mogelijk is. Natuurlijk is het de bedoeling dat het uiteindelijke resultaat door hen beiden gedragen wordt. Overleg is vaak noodzakelijk. Het zou in het dossier vastgelegd moeten worden als onderdeel van de voorbereiding van de besluitvorming. Zie het hoofdstuk over de re-integratie verplichtingen, Re-integratie.

Een onderzoek door een arbeidsdeskundige houdt meestal een bezoek aan de werkgever in. Er wordt dan gesproken met de werknemer en werkgever, samen en/of apart. Ook de werkplek wordt bekekenen. Als het kan worden er afspraken gemaakt over de verdere re-integratie. Afhankelijk van de situatie en de mogelijke tijd die een arbeidsdeskundige aan het onderzoek kan besteden zijn er nog vervolggesprekken. Uiteindelijk komt er een rapport van de arbeidsdeskundige dat aan alle partijen voorgelegd wordt. Dit is de globale gang van zaken, er zijn natuurlijk veel uitzonderingen te bedenken.