Plotseling hersteld verklaard; kan dat?

Een bedrijfsarts moet zorgvuldig handelen. Hij kan een werknemer op ieder moment hersteld verklaren, ook als hij daarmee zijn eerdere standpunt dat de werknemer arbeidsongeschikt is verlaat. De wijziging van zijn standpunt zal hij moeten kunnen motiveren. Hij is de werknemer, de werkgever ook overigens, een uitleg verschuldigd. De CRvB heeft in WAO procedures meermalen aangegeven dat het UWV de gewijzigde belastbaarheid van een werknemer bij een ongewijzigd beeld deugdelijk moet motiveren, zoals te lezen in de uitspraak gepubliceerd in LJN BK 7045; 

In dat verband merkt de Raad op dat appellant in beginsel niet de bevoegdheid kan worden ontzegd om terug te komen van een in het verleden ingenomen standpunt, ook al zijn de feitelijke

omstandigheden niet gewijzigd. Vereist is natuurlijk wel dat voor die wijziging van standpunt een voldoende draagkrachtige motivering wordt gegeven. In het onderhavige geval heeft appellant aangegeven dat de medisch toestand van betrokkene de eerste tijd na het ongeval nog niet stationair was, terwijl bij de eerstejaars herbeoordeling betrokkene niet is gezien door de verzekeringsarts, maar de urenbeperking is gecontinueerd op basis van het dossier. Van belang acht de Raad verder dat van meet af de prognose (op langere termijn) als goed is aangemerkt. Het oordeel dat er geen indicatie (meer) is voor een urenbeperking mits de aangegeven belastbaarheid niet wordt overschreden is gebaseerd op een uitgebreid persoonlijk onderzoek door de verzekeringsarts L. Informatie van derden is door L bij zijn beoordeling betrokken. In het licht van dit alles kan, naar het oordeel van de Raad, niet worden gezegd dat het laten vallen van de urenbeperking in strijd komt met het rechtszekerheidsbeginsel dan wel het verbod van willekeur.

In het kader van de loonbetalingsverplichting zal die onderbouwing mogelijk minder zwaar wegen, het gaat om loon, niet om uitkering uit collectieve middelen, doch hoe groter de omslag, hoe meer de werknemer van een uitleg en onderbouwing van de bedrijfsarts mag verwachten.

Terzijde wat dilemma’s;

Zo’n omslag in het oordeel kwam de laatste jaren regelmatig voor bij de verplichte WAO herkeuringen door het UWV en werden ook veelvuldig aan de rechter voorgelegd. Het heeft tot een verbetering van de motivering van de gewijzigde belastbaarheid geleid. De procedures die nu spelen bij zo’n gemotiveerde wijziging worden vaak door het UWV gewonnen, ook als er vele jaren uitkering zijn betaald op basis van dezelfde medische situatie. Thans is er in de arbo-wereld een trend om somatisering tegen te gaan. Als de bedrijfsartsen het menens is, zal het niet ondenkbaar zijn dat ook aan hen vaker gevraagd zal worden de hersteld verklaring bij een ongewijzigde medische situatie te motiveren. Voor hen is het mogelijk te stellen dat zij tijd nodig hadden om het beeld rond te krijgen, en dat nu pas gebleken is dat er geen beperkingen te objectiveren zijn. Hoe langer de werknemer ziek thuis was, hoe minder die motivering echter bruikbaar is en hoe belangrijker de medische motivering wordt. De bedrijfsarts zit dan in een lastige situatie, hij kan het aan de werkgever niet goed verkopen dat de werknemer niets mankeert en hij vanaf de ziekmelding dus anders had kunnen oordelen. Aan de werknemer is een plotselinge genezing echter lastig uit te leggen want die acht zich nog steeds even ziek, en in Lourdes was hij nooit.

In dat soort gevallen wordt wel eens gezocht naar een pragmatische oplossing, die wordt gevonden in het aannemen van milde beperkingen om zo de werknemer tegemoet te komen en te bereiken dat die hervat. Of dat een effectieve aanpak is kan ik niet beoordelen. Als het de arbeidsdeskundige lukt om in samenspraak met de bedrijfsarts tot werkhervatting in eigen werk te komen is dat goed geregeld zonder gezichtsverlies, daar is winst behaald. Gaat het allemaal wat minder soepel dan krijgt de bedrijfsarts onherroepelijk motiveringsproblemen, want hoe verklaart hij dat die milde beperkingen plausibel zijn, voortkomend uit een consistent verhaal, zonder objectiveerbare afwijkingen, …en de klachten van de werknemer niet? De positie en het oordeel van de bedrijfsarts is beduidend complexer dan dat van de verzekeringsarts bij herbeoordelingen. Het aanpakken van somatisatie kan dus maar beter zo vroeg mogelijk na uitval gebeuren, dan spelen deze problemen immers niet.