Passende arbeid en sociaal loon

Werkgever begaan met hun hardwerkende zieke werknemer nemen wel eens een deel van het verlies aan inkomen van hun werknemer voor hun rekening. Ze vullen het loon aan tot meer dan de CAO verplichting, als de CAO dat toelaat tenminste, ze handhaven het loon ook na twee jaar terwijl de loonwaarde van het passende werk is gezakt, of compenseren een lagere WAO of WIA uitkering.

De werkgever compenseert direct of indirect een inkomensverlies dat voor rekening van de werknemer is gekomen uit sociale overwegingen. Het wordt wel sociaal loon genoemd. Het staat zelden op de loonstrook. Vaak komt deze vorm van beloning pas aan de orde bij discussies over de prestatie van de werknemer in het kader van een beoordeling door het UWV over een uitkering. Pas dan wordt gesteld dat de werknemer het werk dat bij het betaalde loon hoort, niet, of niet geheel, kan waarmaken

Omdat die loonwaarde op allerlei manieren relevant is en kan worden, is het soms zinvol niet alleen in

het re-integratie plan en de voortgangsrapporten vast te leggen dat een deel van het betaalde loon sociaal loon is, maar ook op de loonstrook. Niet omdat er dan geen premie betaald moet worden, dat zal de boekhouder niet toestaan, maar wel om op de loonstrook vast te leggen dat een deel van het loon niet door een prestatie wordt gedekt. Het kan veel geharrewar later voorkomen. Diezelfde boekhouder zal wel een verklaring vragen voor die splitsing, en zal de werkgever erop wijzen dat minder dan het minimumloon als basisloon niet zomaar kan, zie de artikelen passend werk; de loonwaarde bepalen,  Ziek, loon; de grote lijn en loondispensatie; minder dan het minimumloon.

Het is gewenst bij deze constructie goed op te letten. De inkomsten uit het passende werk hebben invloed op het recht op WAO/WIA. De inkomsten die gekort kunnen worden op de WAO zijn lager, waardoor het recht op WAO mogelijk hoger kan uitvallen. Voor de WIA geldt echter een andere regeling waarbij een te laag loon ook een negatief effect kan hebben op het –ontstaan, voortzetten en hoogte van  uitkering. Dat zal op termijn elders op de site besproken worden.

Ter afsluiting nog een stukje uit een uitspraak van de CRvB, gepubliceerd onder nummer LJN AV0321 .

De Raad stelt voorop dat bij de berekening van de resterende verdiencapaciteit in beginsel moet worden uitgegaan van het door de verzekerde daadwerkelijk feitelijk ontvangen loon, tenzij aannemelijk is dat het loonniet in redelijkheid als de economische waarde van de verrichte arbeid kan worden beschouwd of om andere redenen de reële verdiencapaciteit niet zou weerspiegelen (RSV 1993/74). Er is sprake van sociaalloonals het element van contraprestatie ontbreekt en de onmiskenbare bedoeling bestaat om het loonen de WAO-uitkering aan te vullen tot het niveau van voor het intreden van de arbeidsongeschiktheid (RSV 1997/259).

De Raad overweegt verder dat de bedoeling om sociaalloonte betalen in zijn algemeenheid niet licht mag worden verondersteld en te minder als die niet de werkgever betreft in dienst waarvan de arbeidsongeschiktheid van de verzekerde is ingetreden. In het laatste geval zal de werkgever immers in het algemeen geen socialeverplichting tegenover de werknemer hebben.

De conclusie zou kunnen zijn dat niet snel van sociaal loon wordt gesproken Het betalen van loon boven het loon dat met de prestatie overeen komt, moet aan alle betrokken partijen kenbaar en realistisch zijn. 

Jurisprudentie op deze site

Bedongen en passende arbeid, een greep uit de jurisprudentie